Za współczesną architekturę uznaje się wszystkie budowle, które powstały po II wojnie światowej aż do chwili obecnej. Współczesne budynki mają stanowić element większej całości, dzielnicy, sektora, samego miasta. Od lat trzydziestych dwudziestego wieku w architekturze dominuje tak zwany styl międzynarodowy, dla którego charakterystyczny jest brak wszelakiej dekoracji, pewna prostota, szerokie zastosowanie kątów prostych, przy wyodrębnieniu wolnej przestrzeni oraz użycie szkła. Mamy tu do czynienia z dążeniem do funkcjonalności i zupełnym brakiem odniesień do stylów historycznych. Styl międzynarodowy powstał jako prąd architektury modernistycznej, ukazując minimalizm i funkcjonalizm w modernizmie (dlatego też zwany jest czasem postmodernizmem). Architektami tworzącymi w tym najbardziej popularnym stylu byli między innymi: Marcel Breuer, Gordon Bunshaft, Le Corbusier, Walter Gropius, Philip Johnson, Richard Neutra, Ludwig Mies van der Rohe, Hans Scharoun, SOM oraz Mart Stam. Hasłem stylu współczesnego są słowa Sullivan’a: ?forma wynika z funkcji?.
